Skład rady naukowej fundacji

W skład naszej Rady Naukowej wchodzą:

  • dr Izabela Jabłońska-Barna
  • dr inż. Anna Źróbek-Sokolnik
  • mgr Magdalena Nowakowska
  • dr Piotr Bałazy
  • dr hab. Maciej Gąbka, prof. UAM
  • dr hab. Bartosz Kontny, prof. UW
  • dr inż. Krzysztof Kozłowski
  • dr hab. inż. Adam Senetra, prof. UWM
  • dr hab. inż. Piotr Dynowski – przewodniczący Rady

dr Izabela Jabłońska-Barna – od wielu lat pracuje na stanowisku naukowo-dydaktycznym na uczelniach wyższych. Aktualnie związana z Akademią Nauk Stosowanych w Elblągu. Obok typowej działalności naukowej i dydaktycznej popularyzuje naukę poprzez współpracę z lokalnymi samorządami i organizacjami pozarządowymi biorąc udział w prelekcjach, szkoleniach i zajęciach warsztatowych dla osób z różnych grup wiekowych. 

W latach 2017-2023 była członkiem Rady Naukowej Welskiego Parku Krajobrazowego, a w latach 2018-2023 przewodniczącą Rady. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego i od 2018 roku pełni funkcję zastępcy przewodniczącego oddziału. Ekspert i koordynator projektów naukowych i badawczych. Autor wielu ekspertyz i inwentaryzacji faunistycznych ekosystemów wodnych różnych typów.

dr inż. Anna Źróbek-Sokolnik – magister inżynier biotechnologii, doktor nauk biologicznych. Zawodowo i prywatnie związana z edukacją oraz działaniami proekologicznymi. W działalności zawodowej skupia się na zagadnieniach związanych z badaniem stanu ekologicznego, wpływu antropopresji i ochroną zbiorników wodnych.  Współautorka specjalizacji i programu PEK i MEK (KDP CMAS). Prowadząca zajęcia w czasie licznych inicjatyw i międzynarodowych projektów o charakterze edukacyjnym, np. Harcerska Natura”, Olsztyńskie Dni Nauki i Sztuki, Uniwersytet Młodego Odkrywcy.
mgr Magdalena Nowakowska – dyrektor administracyjna Wydziału Archeologii oraz członek zespołu Pracowni Archeologii Podwodnej na Wydziale Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. Zainteresowania badawcze skupiają się na późnej epoce brązu i wczesnej epoce żelaza w strefie bałtyckiej, ochronie podwodnego dziedzictwa kulturowego oraz metodach badawczych stosowanych w archeologii podwodnej. Magdalena Nowakowska ma również bogate doświadczenie międzynarodowe – uczestniczyła w podwodnych projektach w Kuwejcie, na Krymie, Machu Picchu, Gruzji oraz na Morzu Bałtyckim. Jest także aktywnym członkiem wielu międzynarodowych organizacji oraz zespołów eksperckich, m.in. UNESCO Unitwin Network for Undwerwater Archaeology, gdzie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem, przyczyniając się do ochrony podwodnego dziedzictwa kulturowego.
dr Piotr Bałazy – oceanograf o specjalności biologia morza, adiunkt w Zakładzie Ekologii Morza oraz oficer nurkowy Instytutu Oceanologii Polskiej Akademii Nauk (IO PAN) w Sopocie. Wiceprzewodniczący Oddziału Morskiego Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego (PTH). Członek bentologicznej grupy roboczej Sekcji Biologii Morza Komitetu Badań Morza (KBM PAN) oraz Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody “Salamandra”. Pomysłodawca i przewodniczący Polskiego Komitetu Nurkowania Naukowego oraz narodowy reprezentant przy European Scientific Diving Panel (ESDP). Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na organizmach bentosowych i epifaunie zasiedlającej tzw. twarde dno, które charakteryzuje się największą bioróżnorodnością, badaniach rejonów polarnych (Spitsbergen i Antarktyka), a także na wrakach statków i ich wpływie na ekosystem Bałtyku. Jego głównym narzędziem badawczym, oprócz nurkowania, jest fotografia podwodna. Więcej informacji dostępnych na jego stronie internetowej.

dr hab. Maciej Gąbka, prof. UAM – dyscyplina: biologia, specjalność: ekologia. Kierownik Zakładu Hydrobiologii (Wydział Biologii) Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2014 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie nauk biologicznych w zakresie ekologii po przedłożeniu rozprawy pt.: „Ekologia ramienic (Characeae, Charophyta): wzorce rozmieszczenia i funkcjonalne znaczenie w różnych typach ekosystemów wodnych”.

Autor ponad 140 publikacji naukowych (w tym 43 publikacji w bazie Web of Science; 45 publikacje w SCOPUS-ie); brał udział w realizacji 14 projektów badawczych. Od 2000 roku i nadal zatrudniony na Wydziale Biologii UAM, pełniąc m.in. funkcję kierownika Zakładu Hydrobiologii (od 2015 roku), wicedyrektora Instytutu Biologii Środowiska UAM w Poznaniu w latach 2016–2019. Był promotorem 26 prac dyplomowych, promotorem w jednej rozprawie doktorskiej i obecnie jest opiekunem trzech doktorantów; był również recenzentem rozpraw habilitacyjnych.

Jego zainteresowania naukowe skupiają się głównie na taksonomii i ekologii ramienic. Szczególnie interesuje się funkcjonowaniem jezior ramienicowych i relacjami ramienice-środowisko oraz różnorodnością roślinności wodnej. Jego badania koncentrują się również na ekologii torfowisk i jezior humusowych. Ekspert w zakresie oceny stanu siedlisk przyrodniczych (zwłaszcza wodnych i torfowiskowych), metod monitoringu oraz praktycznych rozwiązań zarządzania ekosystemami wodnymi. Jest wieloletnim członkiem Regionalnej Rady Ochrony Przyrody w Poznaniu, członkiem Regionalnej Komisji do spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko i przewodniczącym Rady Naukowej ZPKWW.

dr hab. Bartosz Kontny, prof. UW – urodzony w Warszawie, absolwent VI L.O. im. Tadeusza Reytana oraz Uniwersytetu Warszawskiego. Od początku kariery naukowej pracuje na Uniwersytecie Warszawskim (w Instytucie Archeologii, a obecnie na Wydziale Archeologii). Specjalizuje się w archeologii okresu protohistorycznego w barbarzyńskiej Europie, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki uzbrojenia. Zajmuje się także archeologią podwodną (kieruje badaniami w jeziorze Lubanowo w woj. zachodniopomorskim oraz w jeziorze Hammersø na Bornholmie). Autor ponad 150 artykułów naukowych, redaktor kilku książek. Najważniejsze prace książkowe:

  • Archeologia wojny Studia nad uzbrojeniem barbarzyńskiej Europy okresu wpływów rzymskich i wędrówek ludów, wyd. Napoleon V, Oświęcim 2019 r.;
  • Nowinka Site 1. The cemetery from the Late Migration Period in the northern Poland, Gdańsk-Warszawa 2011 r. (wraz z Jerzym Okulicz-Kozarynem i Mirosławem Pietrzakiem).

Członek Rady Muzeum Wojsk Śródlądowych w Bydgoszczy, członek Rady Ochrony Dziedzictwa Archeologicznego przy Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego I i II kadencji.

dr inż. Krzysztof Kozłowski – uzyskał tytuł doktora nauk rolniczych w zakresie rybactwa jeziorowego w 2007 roku, na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Od 2012 roku adiunkt najpierw w Katedrze Biologii Ryb, a następnie w Katedrze Ichtiologii i Akwakultury na Wydziale Bioinżynierii Zwierząt. Prowadzi szereg przedmiotów w ramach studiów na I i II stopniu studiów stacjonarnych na kierunkach: Rybactwo, Ichtiologia i Akwakultura, Turystyka i Rekreacja, Biologia oraz na studniach podyplomowych Ichtiologia i Akwakultura. Uczestniczył w przygotowaniu i realizacji programu Organizacja szkoleń podstawowych i rozszerzonych podwyższających kwalifikacje pracowników sektora rybackiego – zakres podstawowy i zakres rozszerzony”. Zainteresowania naukowe obejmują badania ichtiofauny w środowisku naturalnym ze szczególnym uwzględnieniem obszarów chronionych. Uczestniczył w szeregu interdyscyplinarnych projektach związanych z inwentaryzacją i monitoringiem ichtiofauny oraz oddziaływaniem różnych inwestycji na środowisko.

dr hab. inż. Adam Senetra, prof. UWM – pracownik naukowy Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie – obecnie dyrektor Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Geografii. Uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a następnie stopień doktora habilitowanego nauk o Ziemi na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest autorem licznych publikacji naukowych z zakresu geografii społeczno-ekonomicznej, studiów regionalnych, gospodarki przestrzennej, urbanistyki, turystyki i rynku nieruchomości. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Geograficznego i Komisji Krajobrazu Kulturowego Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Jest także redaktorem działu z zakresu geografii w redakcji czasopisma Acta Scientiarum Polonorum Administratio Locorum. 

dr hab. inż. Piotr Dynowski – zawodowo związany z Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie, Katedrą Geografii Społeczno-Ekonomicznej na stanowisku adiunkta; wcześniej z Katedrą Botaniki i Ochrony Przyrody. Od 2006 roku doktor nauk biologicznych, specjalność ekologia, od 2019 roku doktor habilitowany w dziedzinie nauk ścisłych i przyrodniczych, w dyscyplinie nauki o Ziemi i środowisku.

Jego zainteresowania badawcze to ochrona przyrody, kartowanie zbiorowisk roślinnych lądowych i wodnych z wykorzystaniem technologii GPS i GIS, ocena stanu zachowania i potencjalnych zagrożeń siedlisk przyrodniczych i wykorzystanie badań podwodnych oraz oceny stanu ekologicznego jezior na potrzeby sporządzania planów ochrony i planów zadań ochronnych obszarów chronionych. Jest autorem ponad 30 oryginalnych prac twórczych, 29 opracowań monograficznych, ponad 30 referatów i posterów na konferencjach krajowych i zagranicznych. Wykonawca i współautor 14 projektów naukowych oraz badawczych. Współorganizator szkoleń, seminariów oraz konferencji naukowych i popularnonaukowych. Wieloletni instruktor płetwonurkowania, członek i przewodniczący Podkomisji Naukowej Komisji Działalności Podwodnej ZG PTTK, członek Polskiego Towarzystwa Geograficznego, kierownik Laboratorium Badań Podwodnych (UWM w Olsztynie), członek Rady Programowej jednego z największych projektów edukacyjnych ZHP „Harcerska Natura”. Pomysłodawca i współautor specjalizacji Płetwonurek Ekolog PEK i MEK KDP CMAS.  

Nasi partnerzy: